Poradnia Psychologiczno Pedagogiczna
w Strzyżowie

      Terapię psychomotoryczną prowadzimy w naszej PPP od kilku lat. Jest to metoda, która stymuluje rozwój wielu funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Służy ona likwidowaniu różnego rodzaju patologii i zaburzeń: ruchu, koordynacji wzrokowo-ruchowej, zachowania, emocji, pamięci, uwagi, mowy, czytania i pisania.
W modelu terapii psychomotorycznej, wypracowanym przez Marcele Procus i Michelle Block fundamentalne jest założenie, że „ przez usprawnianie ciała, osiągnięcie ruchu dowolnego ( tj. celowego) dziecko dochodzi stopniowo do panowania nad sobą , a to prowadzi do lepszego posługiwania się pamięcią, rozumowaniem i mową.
Głównym celem i najważniejszym efektem terapii psychomotorycznej jest stwarzanie lub aktywizacja sieci neuronalnych, odpowiedzialnych za procesy integracyjne.
     Terapia psychomotoryczna jest przeznaczona dla dzieci w wieku 3-8 lat, z zaburzeniami funkcjonowania, których podłożem jest minimalna dysfunkcja mózgu, spowodowana nieprawidłowością w dojrzewaniu OUN (m.in. struktur odpowiedzialnych za funkcję mowy, zachowań, somatognozji, a także zaburzeń typu dyslektycznego). Należy podkreślić, że dzieci z minimalnym zaburzeniem czynności mózgu mieszczą się w normie intelektualnej, a mimo to funkcjonują anormalnie.

     Terapia psychomotoryczna jest szczególnie pożądana w przypadku dzieci z :

-trudnościami w wykonywaniu czynności ruchowych ( niezręcznością, męczliwością, słabą koordynacją ruchowa np. trudościami w nauce jazdy na rowerze, łatwością tracenia równowagi),

-opóżnionym rozwój mowy i trudnościami w porozumiewaniu się,

-opóźnieniem znajomości schematu własnego ciała (somatognozji), nieprawidłowym nazywaniem i wskazywaniem części ciała,

-zaburzeniami lateralizacji (brakiem dominacji jednej strony ciała),

-brakiem orientacji w przestrzeni i czasie ( nieumiejętnym stosowaniem wyrażeń przyimkowych: nad, pod, za itp., myleniem określenia czasu: dziś jutro wczoraj itp., nieznajomością kalendarza i zegara),

-brakiem wiary w siebie, niską samoocena, trudnościami w nawiązywaniu prawidłowych relacji z otoczeniem, problemami z funkcjonowaniem w grupie rówieśniczej,

-zaburzeniami zachowania (nadpobudliwością ruchową lub emocjonalną, trudnościami z koncentracją uwagi, nadwrażliwością emocjonalną, płaczliwością, biernością, impulsywnością itp.,

-trudnościami w uczeniu się i problemami szkolnymi (niską sprawnością grafomotoryczną, myleniem kształtów i kolorów, trudnościami w opanowaniu pisania, czytania i liczenia).

Terapia psychomotoryczna przewiduje odbywanie przez okres 3-6 miesięcy kolejnych sesji w małej grupie rówieśników (3-6 dzieci). Grupa jest na tyle mała, że pozwala traktować problemy dziecka indywidualnie, a jednocześnie daje okazje do funkcjonowania w zespole.
Praca w grupie ułatwia dziecku proces uświadamiania sobie obrazu własnego ciała, przez porównanie, nieraz naśladownictwo lub współzawodnictwo. Taka mała grupa dzieci, ćwicząca z dwiema osobami dorosłymi ( dwóch terapeutów) pozwala na obserwacje cech osobowości dziecka, jego relacji z otoczeniem i daje okazje do ich ewentualnej korekty.
Zachowania dziecka są na bieżąco monitorowane w odniesieniu do stopniowego uzyskiwania własnej tożsamości i wypracowania schematu ciała.
Grupa stymuluje do wysiłku. Dzieci, które często odmawiają indywidualnej współpracy, chętniej ćwiczą w grupie.        Terapia w małej grupie, zbliża dziecko do naturalnych sytuacji w funkcjonowaniu społecznym ( szkoła, przedszkole, rodzina, podwórko)
Jeden cykl obejmuje 30 sesji terapeutycznych, 2 razy w tygodniu po 1,5 godziny, zawsze o stałej porze, w stałe dni, bez obecności rodziców.
Niektóre z dzieci w czasie zajęć po raz pierwszy doświadczają wyraźnego stawiania granic a także poczucia satysfakcji z wykonanego polecenia.
Prawie wszystkie dzieci biorące udział w tej terapii zaczynają odczuwać chęć i przyjemność z porozumiewania się z innymi dziećmi w atmosferze zabawy i intensywnego współdziałania.
Kształtuje się też motywacja u dziecka dzięki osiąganiu sukcesu przez nie.
Jednym z ważnych elementów tej metody jest powtarzanie tego samego planu ćwiczeń podczas każdej sesji. Służy to tworzeniu się struktury w czasie i antycypacji zdarzeń. Antycypacja prowadzi do lepszej kontroli emocji, obniżenia lęku, przez to do zmniejszenia nadpobudliwości psychoruchowej, agresywności, lepszej akceptacji sytuacji stresogennych.
Sposobem zaradzenia negatywnym skutkom różnego rodzaju zaburzeń w życiu dziecka jest dobra diagnoza i prawidłowa terapia w odpowiednim momencie życia dziecka.
Konsekwencją braku diagnozy i odpowiedniego leczenia są między innymi trudności wieku szkolnego. Mogą to być problemy z przystosowaniem się do życia w rodzinie , w szkole i w społeczeństwie. Zaburzenia zachowania mogą prowadzić z wiekiem do nerwic i zaburzeń osobowości.
Aby do tego nie dopuścić zachęcamy wszystkich rodziców obserwujących w/w trudności u dzieci do zgłaszania ich udziału w terapii psychomotorycznej telef. 17- 2761-075 lub osobiście w sekretariacie PPP.

Prowadząca zajęcia
Bogusława Karaś