Poradnia Psychologiczno Pedagogiczna w Strzyżowie

Nieśmiałość i samotność dzieci i młodzieży, a relacje interpersonalne

Nieśmiałość jest jedną z form trudności we współżyciu społecznym. Charakterystyczne elementy, które o niej świadczą to wycofywanie się z kontaktów z ludźmi, brak pewności siebie w relacjach oraz brak umiejętności współżycia w grupie lub niesienia pomocy. Nie sprzyja ona społecznemu przystosowaniu i wpływa hamująco na wykorzystanie posiadanych zasobów intelektualnych. Bardzo często uniemożliwia rozwój zdolności i umiejętności, przeszkadza w realizowaniu potencjalnych planów życiowych, aspiracji, a nawet zmusza do rezygnacji z marzeń.

Najczęściej pojawia się ona w obecności innych osób podczas wykonywania pewnych czynności przez osobę nieśmiałą. Właśnie ta obecność i subiektywne poczucie bycia obserwowanym, ocenianym powoduje, iż osoby nieśmiałe czują się źle, są spięte , a w ich zachowaniu widać nienaturalność i brak swobody.

Początki owej nieśmiałości najczęściej mają swe źródło w dzieciństwie. Wiele dzieci ma trudności w nawiązywaniu kontaktów z dorosłymi. Dodatkowo trudności w uczeniu się, kryzysy rodzinne, kompleksy dotyczące wyglądu zewnętrznego, rozczarowanie w przyjaźni, czy ogólnie brak poczucia bezpieczeństwa, przyczyniają się do pogłębiania niskiej samooceny, małej pewności siebie, a co za tym idzie nieśmiałości. Bardzo ważna tutaj jest postawa rodziców i wychowawców. Umiejętność dodawania dzieciom odwagi, okazywania swojego poparcia i akceptacji, znacząco wpływa na samoocenę dojrzewającego człowieka.

Nieśmiałość nie jest nienaturalna, do pewnego stopnia ma prawo być obecna. Jednak staje się problemem, gdy z jej powodu dziecko izoluje się i nie chce utrzymywać kontaktów z innymi. Każde spotkanie lub moment zabrania głosu przyprawiają je o gwałtowne bicie serca, powodują jąkanie się lub czerwienienie. Takie sytuacje z reguły pogłębiają nieśmiałość, a dziecko zaczyna być postrzegane jako odludek i tak również oceniane.

Takim dzieciom powinno się pomagać, zaczynając od pracy nad poczuciem pewności siebie oraz nad samooceną, której rola tutaj jest znacząca. Należy dostrzegać dzieci nieśmiałe i pomagać im samym przezwyciężać własną niepewność.

Z nieśmiałością bardzo ściśle związana jest samotność. Możemy wyróżnić samotność emocjonalną, która wiąże się z brakiem psychologicznej więzi z drugą bliską osobą i samotność społeczną, gdy dziecku brakuje przyjaciół i umiejętności współżycia w grupie.

Do przyczyn osamotnienia dzieci i młodzieży zaliczamy następujące czynniki:

• niskie poczucie własnej wartości, brak zaufania do samego siebie,

• niezdolność, nieumiejętność porozumiewania się,

• nastawienie samoobronne,

• wrogość,

• strach, lęk przed otworzeniem się na innych ludzi.

Samotność nie sprzyja dobremu samopoczuciu, każdy młody człowiek mniej lub bardziej pragnie być akceptowanym i rozumianym przez swoje najbliższe otoczenie. Nie należy wiec obojętnie przechodzić obok samotności. Koniecznie należy dostrzec problem, postarać się poznać przyczyny. Pomóc zaakceptować to, czego nie można zmienić , a zmienić to co może ulec zmianie. U osamotnionych dzieci i młodzieży należy rozwijać poczucie własnej godności poprzez pomoc w dostrzeżeniu swoich mocnych stron, zdolności oraz także słabości. Młody człowiek musi zrozumieć, że nie zawsze osiąga się doskonałość w tym, co się robi, ale ciągle należy próbować.

Nauka podstawowych umiejętności komunikowania się również powinna mieć swoje miejsce w procesie ,,walki,, z samotnością. Jednak podstawą, która w dużym stopniu wspomaga lub warunkuje brak osamotnienia jest otwartość, bezwarunkowa akceptacja oraz szacunek jaki powinien każdy młody człowiek wynieść w posagu z domu rodzinnego. Można być samemu, a nie czuć się samotnym, ale można też być z ludźmi i tak właśnie się czuć.

Dostrzegajmy wśród nas dzieci osamotnione, nieśmiałe, które potrzebują pomocy, aby mogły zacząć funkcjonować na miarę swoich możliwości, pomóżmy im lub poszukajmy tej pomocy wśród innych.

Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna zajmuje się terapią dzieci z trudnościami emocjonalnymi, m.in. nieśmiałością, niską samooceną, poczuciem osamotnienia. Zapraszamy również rodziców, nauczycieli, którzy chcieliby skonsultować nurtujące ich problemy ze specjalistą.